NB – Bizarre brievenbussen in Moergestel en Rotterdam.

Plotseling hing er naast de dienstdeur een brievenbus geplakt tegen de oostelijke pyloon van de Erasmusbrug in Rotterdam. Een minibusje tegen die 139 meter hoge witte pyloon, krankzinnig bedacht. Het adres was zogenaamd Erasmusbrug 1. De PTT vond het zo grappig dat ze in twee weken tijd inderdaad from all over the world 134 kaarten en brieven bezorgden. Na twee weken haalt de gemeente het guerrillakunstwerk van de onbekende kunstenaar Niels Post (die náám!!) geïrriteerd weg.  Maar zo gaat dat vaker met kunst, elf jaar later in 2017, krijgt hij toestemming om de letters ‘greetings to you’ op de plek van de weggehaalde brievenbus te plakken. Mwau. Niet alle kunst is geweldig.

Maar die brievenbus bleef me intrigeren. Kom, we gaan naar de RK begraafplaats aan de Bosstraat in Moergestel. Hier ademen de jaren vijftig, ook al is het niet te missen oudste monument van 26 september 1882 (mooi!). In een rustige tred wandel je nederig langs je eigen toekomst.

Soms is het leven zo immens onrechtvaardig en verdrietig, dat het zichtbaar wordt in het grafje van Sam, geboren en gestorven op 25 juli 2008. Wat is er naar dat knulletje uitgekeken. Het moment dat zijn aanstaande vader het woord neemt tijdens een verjaardagspartijtje en stilte vraagt aan de aanwezigen, om dan te zeggen: ‘wij hebben jullie iets te zeggen’. Die blik richting zijn vrouw….niet te vergeten. ‘Wij krijgen een kleine’, en dan breekt de kakofonie uit. Er worden handen op moeders  buik gelegd.

Is het Sam’s opa of vader die vrachtwagenchauffeur is? Het jochie had vast al een trapauto in de aanstaande kinderkamer staan. Als laatste heeft iemand een trapautootje als grafmonument gelast. En mooi! Sam is naar de hemel gereden, zo snel dat we het net niet konden zien.

Ter zake: de brievenbus! Ja, loop maar verder en kijk naar het graf van een postbode misschien (niet Niels Post). Of had deze mijnheer een leger (klein)kinderen aan wie moeder of oma niet uitgelegd kreeg wat nu eigenlijk dood betekende? Daar staat die brievenbus voor brieven aan papa of opa in de hemel. Hier heeft helaas geen PTT-er zich gemeld. Het leven is waarlijk eindig, de laatste lichting.

Comments

Jannie
juni 21, 2020 at 10:52 am

Wat een ontroerend verhaal! Mooi omschreven



Laat een antwoord achter aan Jannie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *