Wanneer je als klein jongetje elke dag vernederd, uitgescholden en achterna wordt gezeten door schoolgenootjes, dan ontwikkelt ieder mens een overlevingsmechanisme. Gerard Lankveld uit Gemert overkwam het en verborg zich tegen de boze buitenwereld door in zijn hoofd te kruipen. Daar ontwikkelde hij een imaginair land, een keizerrijk waar hij de baas was en met zelfgebouwde vliegtuigen bombardeerde hij de omringende wereld. Hij sloot zich op in het ouderlijkhuis. Hij bedacht en bouwde zeer ingewikkelde uurwerken. De versiering bestond uit de weergave van zijn mini-keizerrijk, huisjes die een stadje leken te zijn.

Als kind bouwde hij al torens en naarmate hij ouder werd, ging zijn verlangen meer en meer uit naar het wolkendek. Daar kon hij vrij zijn, daar konden zijn kwelgeesten hem niet achterna zitten. En gestaag bouwde hij achter in de tuin van zijn  ouderlijkhuis een kerktoren en andere bouwwerken. Ze reikten naar het vrije luchtruim. Het bouwwerk van zo’n kleine twintig meter hoog is nog steeds te bekijken wanneer je voor de poorten van zijn keizerrijk staat, aan de Stereind 3. Wraak heeft hij al langgeleden op zijn plaaggeesten genomen door als twintigjarige in 1967 de derde prijs te winnen in de ontwerpwedstrijd van “De Jonge Onderzoeker”, uitgezonden op televisie. Wie toen een kijkbuis had in Gemert, zag het met eigen ogen en niet zonder trots. De domme dorpsgek werd langzaamaan het lievelingetje van Gemert, zeker toen later gerenommeerde musea werken van hem kochten. De gemeente kon niet achterblijven en in het Gemeentehuis schittert zijn manshoge klok Lento Macon Brio in de hal. (De betekenis van de titel: langzaam maar met glans, een schalkse verwijzing naar ambtelijke traagheid).

Aan de Heuvel, hoek West Om staat zijn 11 meter hoge Klaïda de poort van Gemert – nee, Gerard heeft zich letterlijk in het dorp gevestigd.

Toch is het keizerrijk Monera Carkos Vlado een langzaam overgroeide plaats aan het worden want de bomen en klimplanten ontnemen de primaire kleuren bijna aan het zicht. In de tuin ervoor ontwaren we nog allerlei kleinere bouwwerken.

Wat gaat de gemeente doen wanneer Gerard er niet meer is? Komt er een stichting die het huis gaat beheren? Wordt het een museum voor deze letterlijk excentrieke man (ex-centrisch, buiten het centrum staand)? In deze zakelijke wereld die Gemert is, kan het stereind 3 een aan Jules Verne gelijkende droomwereld worden. Binnen hangen zijn zelf in elkaar gezette klokken en zijn immense hoeveelheid verzamelde objecten staan soms letterlijk tot aan het plafond gestapeld. Er staat in de kamers geen enkel modern apparaat en ook de keuken en woonkamer zijn nog net zo als bij de bouw van het huis. Overal hoor je klokken tikken of slaan maar hier heeft de tijd toch feitelijk stilgestaan. Dit huis is de veilige have in de grote buitenwereld. En kijk naar alle kleuren en details aan de gevel van het huis, het is om blij van te worden. In eerdere publicaties over zijn werk wordt Gerard vergeleken met de Belgische kunstenaar Panamarenko. Zijn kleurgebruik wordt gelinkt aan De Stijl. Doordat Gerard autodidact is en zijn onconventionele bouwsels in ogenschouw nemend, rekenen sommigen hem tot de Art Brut beweging. Er kunnen slechtere zinnen over je worden geschreven.