Hoe zit het met je? Zijn de meeste vrienden gemaakt in het verleden? Komen er maar mondjesmaat nieuwe bij naar mate je ouder wordt? Voel je ook wel eens stiekem als er een oude vriend / vriendin uit zicht is geraakt de angst van de eenzaamheid? En iedereen heeft online zoveel vrienden. Al die foto’s met hordes lachende mensen. Wie voelt zich niet een loser met die 4 vingers vrienden / vriendinnen. Wie plaats ook online foto’s van feestjes met allemaal blije mensen maar je kent na een week hun namen al niet meer. Sterker, de meeste kende je uberhaupt niet eens. Maar het lijkt wel super gezellig.

Wanneer je echt durft na te denken over je kennissen- en vriendenkring dan levert dat mooie inzichten op. Leuk is als je echt durft te beweren dat je omringd bent door echte vrienden die je zouden helpen wanneer er iets aan de hand is. Mensen die blijven wanneer je je baan verliest. Mensen die blijven als het bezoek aan de dokter heel vervelende berichten heeft opgeleverd. Mensen die meer blijken te zijn dan alleen de festivalgangers met wie je elke keer zoveel lol had.

Vaak zijn die ‘mensen die blijven’ nog van je middelbare school, van je eerste werkkring, van je sportclub van vroeger. En heel veel mensen zorgden niet altijd goed voor die mensen van vroeger. En nu sta je daar met misschien maar twee of drie vingers, de ‘mensen die blijven op één hand geteld’. En hoe ouder we worden, hoe leger het lijkt te worden.

Accepteer het niet dat je maar een paar vingers hebt om te tellen. Dat hoeft niet en dat kan echt beter. Meer inzicht in de psychologie en de filosofie van vriendschap kan je leven zo kwalitatief verbeteren. Dan worden het misschien foto’s op je tijdslijn die echt zijn. Met mensen wiens namen je niet vergeten bent.