Barbaars gaan overheden dikwijls met ons historisch cultuurgoed om. Sloopkogels zijn ongevoelig voor lief en leed waarover het hier gaat. Neem de ruim 800 geschenkwoningen uit diverse landen aan Nederland geschonken om de slachtoffers van de watersnood van 1 februari 1953 een nieuw huis te kunnen geven. Er zijn niet veel oorspronkelijke woningen meer over. Zoals het water toen alles wegspoelde, zo zijn veel houten herinneringen in de golven van de tijd verdwenen.

Goddank staan in Puttershoek aan de Oslostraat de Noorse geschenkwoningen (geen noodwoning!!, huizen kunnen 200 jaar mee) te pronken, samen met hun gelukkige bewoners. “Nee, goddank huur ik want het onderhoud is immens”. Het huis is perfect door de dubbelwandige isolatie, de dubbele ramen (naar binnen en buiten zwaaiend, ‘vitrages er tussen en ze worden nooit vies’) en een zeker voor die tijd enorme tuin. Ze zijn prachtig gerestaureerd en hulde voor deze woningbouwvereniging.

Maar toen ze er stonden in begin jaren vijftig, ervoeren sommigen het als armeluis woning want hout….dat kon niet goed zijn! En vaak hadden de Nederlandse aannemers die de bouwpakketten in elkaar hadden gezet, geen benul van wat ze deden. Het eterniet aanrechtblad werd op het hout geschroefd…..maar hout krimpt, dus lekkage. De constructie was simpel en doeltreffend: een betonnen plaat als fundament en een opgemetselde schoorsteen, waaraan de houten constructie bevestigd werd. Lukte ook niet altijd met scheef hangende huisjes tot gevolg.

Nederlanders, het is ook wel lachen natuurlijk want wij willen behang! Na een aantal jaar als het hout was uitgewerkt mochten er houten platen tegen de muur. En de ontdekking dat iedereen dezelfde sleutel had, dat werd pas ontdekt toen een dronken vrijgezel na de kermis in het verkeerde huis en bed belandde. Om ons te inspireren werd in Nieuwerkerk door binnenhuisarchitecte mejuffrouw (sic!) Bosman uit Zierikzee een modelwoning gebouwd. Kon je kijken hoe je de extra gekregen 6000 gulden kon besteden aan een verantwoorde inrichting. Dat deden we niet en we plaatsten weer onze ouderwetse rookstoel voor vader en we lieten eventueel oude meubels ontzilten en opknappen. Smaak hebben we eigenlijk nooit gehad.