Wij houden in Nederland van opgeruimd dus ruïnes zijn een doorn in het landschap. We laten ze verruïneren tot ze compleet verdwenen zijn. Maar dan is ook een stukje zichtbare historie verdwenen. Zo ook boerderij ‘de Uilenhorst’ bij het gehucht Oude Willem waar in 1931 het eerste ‘Studenten-Werkkamp’ werd gehouden (aan de Uilenhorst). Rechts georiënteerde studentenverenigingen lieten tussen de 30-40 studenten per kamp tegen betaling van kost en inwoning werken in het Drents ontginningsgebied.

Zij legden wegen en fietspaden aan in opdracht van Staatsbosbeheer in ‘kameraadschappelijken handenarbeid in de buitenlucht’. De rijkeluiszoontjes waren dat niet gewend, zeven uur zware arbeid. De meisjes zorgden voor eten en de schoonmaak van het eenvoudig onderkomen.

Het fietspad tussen de bosweg en de Pastoorszandweg is uit eerbetoon door Staatsbosbeheer het ‘Studentenpad’ genoemd. Echter zij hebben niet het gehele fietspad afgekregen. Later toen er joodse werkkampen door de Duitsers waren opgericht, hebben joodse dwangarbeiders uit de kampen Diever A en Diever B het fietspad afgemaakt. Daarna restte Westerbork. Sommigen vinden dan ook dat het laatste stuk het ‘Jeudenpad’ genoemd zou moeten worden.

Eenzaam staan nu nog de resten van wat eens boerderij de Uilenhorst was. Spierwit in een ondergaande zon is hij het mooist. Onschuldige stenen in aanloop van een schuldige historie. En je zult wel weer snel moeten zijn om de ruïne nog te kunnen zien want wij houden niet van rommel. Wij houden van ‘opgeruimdheid’ en waar doet die term mij in het Duits zo afschuwelijk aan denken?

(Nog zichtbaar de toegangsweg.  Oude foto’s autersrecht? Ja? Laat me weten en ik verwijder ze onmiddelijk. Ze zijn geplaatst uit liefde voor ’t Drenthse landschap.)